| Fonetik bakımdan Türkçenin sesli harfleri iki kurala uyar: Büyük ünlü uyumu, küçük ünlü uyumu. |
Phonetically, Turkish vowels obey two rules: Major vowel harmony, small vowel harmony. |
| İlk hece kalınsa sonraki kalın, inceyse sonraki de ince olduğunda büyük ünlü uyumu, ilk hece düzse sonraki düz, yuvarlaksa sonraki de yuvarlak olduğunda küçük ünlü uyumu. |
If the first syllable is thick, the next is thick, if the next is thin, the big vowel harmony, if the first syllable is straight, the next is flat, if the next syllable is round, the next is small vowel harmony. |
| a-ı-o-u kalın, e-i-ö-ü incedir. |
a-i-o-u is thick, e-i-o-u is thin. |
| a-e-ı-i düz, o-ö-u-ü yuvarlaktır. |
a-e-ı-i is flat, o-ö-u-ü is round. |
| Eski Türkçede f, h, j sesleri yoktur. |
There are no f, h, j sounds in Old Turkish. |
| Türkçede kelimelerde erkeklik, dişilik, nötrlük bulunmaz. |
There is no masculinity, femininity or neutrality in Turkish words. |
| Önek, harfi tarif yoktur. |
There is no prefix, literal description. |
| İki ünlü yan yana gelmez, arada bir sessiz olur. |
Two vowels do not come together, they are silent once in a while. |
| Arapçadan geçen kelimelerdeki hemze ve ayın'ın sesleri yoktur. |
There are no sounds of hamze and ayn in Arabic words. |
| Kelime sonunda b, c, d, g sesleri bulunmaz. |
There are no b, c, d, g sounds at the end of the word. |
| Bir kelimede üç ünsüz yan yana gelmez. |
Three consonants do not come together in a word. |
| Kelime başında ğ sesi yer almaz. |
There is no ğ sound at the beginning of the word. |
| Kelime, son ekli yapıdadır. |
The word is suffixed. |
| İsim ve fiil köklerine ek getirilerek kelime yapılır. |
Words are formed by adding suffixes to noun and verb roots. |
| Yeni kelimeler yapan eklere yapım ekleri, isim ve fiil çekimlerindeki eklere çekim ekleri denir. |
The suffixes that make new words are called constructive suffixes, and the suffixes in noun and verb conjugations are called inflectional suffixes. |
| Çekim ekleri sona eklenir. |
Shooting suffixes are added to the end. |
| Türkçede bir kelime önce yapım eklerini sonra çekim eklerini alır, yani çekim ekinden sonra (birkaç istisna hariç) yapım eki gelmez. |
In Turkish, a word takes the inflectional suffixes first, that is, the inflectional suffix does not come after the inflectional suffix (with a few exceptions). |
| Çekim ekleri isimde çokluk, iyelik, soru, hal ekleridir. |
Inflectional suffixes are plural, possessive, question, case suffixes in the noun. |
| Fiilde şahıs, zaman, isimfiil, zarf ekleri çekim ekidir. |
Person, tense, noun, adverb suffixes are inflectional suffixes. |
| Hiçbir dil yüzdeyüz arı değildir. |
No language is one hundred percent pure. |
| Türk dili de tarihi içinde dini, felsefi, kültürel, ekonomik, bilimsel, teknik olarak yabancı dillerden kelime almıştır. |
The Turkish language has also borrowed words from foreign languages in terms of religion, philosophy, culture, economy, science and technique. |
| Türk dilinde cümlenin başında özne, sonunda yüklem bulunur. |
In Turkish, there is a subject at the beginning of a sentence and a verb at the end. |
| Nesne ve tamamlayıcılar (zarf, edat) ikincildir. |
Object and complements (adverb, preposition) are secondary. |
| Ek almayan isim yalındır. |
The name without an appendix is plain. |
| İsimler hem tekil hem çoğuldur. |
Nouns are both singular and plural. |
| Kitap bilginin kaynağıdır demek Kitaplar bilginin kaynağıdır demekle aynıdır. |
Saying Books are the source of knowledge is the same as saying Books are the source of knowledge. |
| Tamamlayıcılar sıfat ve zamirdir. |
Complements are adjectives and pronouns. |
| Bunlar sayı, üleştirme, kesir, işaret, şahıs, soru ifade ederler. |
They express numbers, distributions, fractions, signs, persons and questions. |
| En çok kullanılan bağlaç "ki"dir. |
The most commonly used conjunction is "ki". |
